Home sweet home
Door: Rik
Blijf op de hoogte en volg Rik
07 Mei 2009 | Nederland, Doetinchem
Héé landgenoten, ja nu mag 't!:P
Alweer bijna 2 weken ben ik terug in ons kleine vertrouwde goedgeregelde landje, vol blanke mensen.
Het is gek hoe snel alles weer went, dat komt denk ik toch een beetje omdat alles zo vertrouwd is en "gewoon". Ik zit nu gewoon in m'n kamer een berichtje te typen i.p.v. in een internetcafé met op 5 meter afstand 6 biddende moslims en ik heb vanochtend uitgebreid ontbeten ter ere van pap en mams trouwdag met broodjes en tosti’s i.p.v. droog brood met suiker, ook hoefde ik 's avonds met papa samen geen gevecht meer aan met de klamboe om ‘m zo vast te maken dat we 'm niet in ons gezicht hadden hangen met ons tweepersoonsbed, daarentegen lag ik gewoon heerlijk in m'n eigen bedje, en papa ook in z'n eigen bedje met z'n eigen bedpartner bovendien.:P laten we hopen voor papa dat deze minder snurkt!:P
Ik kijk heel erg tevreden, goed, voldaan en ook wel 'n beetje met trots terug op de tijd dat ik in Ghana ben geweest. Ik heb daar natuurlijk geen enorme structurele veranderingen kunnen verwezenlijken, maar daar ging ik van te voren ook niet van uit.
Dat wat ik heb kunnen doen dat is dan misschien ook wel van grotere betekenis voor mijzelf dan voor die mensen daar. Ik heb sommige van mijn leerlingen wat verder geholpen met het begrijpen van letters en met de eerste stappen van lezen. En ik hoop dat ik ze ook wat positieve, individuele aandacht heb kunnen geven. Verder is natuurlijk de bouw van een nieuw klas lokaal verwezenlijkt met daarbij nieuwe schoolbanken dit alles met sponsorgeld van familie vrienden en kennissen, van jullie dus!! ( de foto’s zet ik er op!!) Dat is ook wel een heel gaaf en tastbaar resultaat.
De Alfabet-tekeningen die papa en ik op de muur van een klaslokaal hebben geschildert, met de bedoeling dat de leraren daar gebruik van kunnen maken om de kinderen klanken aan te leren is ook iets supers dat we samen achter laten voor de school.
Daarnaast heb ik zelf gewoon heel erg genoten van de hele reis opzich. De ervaring van het alleen op pad zijn en jezelf redden, was heel gaaf. Nou moet je niet denken dat ik daar de eenzaamheid zelve ben geweest hoor, met Fiek, pap, mam en alle berichtjes en telefoontjes van thuis en alle mensen daar om me heen kreeg ik daar echt de kans niet voor!:P
Zo'n hele andere wereld ervaren en gezien hebben met al z'n schrijnende maar ook mooie kanten was ook gewoon heel bijzonder. De islamitische cultuur, de eenvoud waarmee die kinderen zich vermaken daar, het met eigen ogen, neus en oren meemaken wat en hoe de armoede nou echt aanwezig is daar, en daardoor de mogelijkheid hebben om daar nu een éígen beeld over te vormen, in plaats van het te zien op tv of in de krant.
Het les geven is natuurlijk eerst een beetje inkomen geweest, maar ik vind 't heel leuk om terug te kijken op hoe dat gaande weg wel steeds beter ging.
De laatste weken waren natuurlijk heel bijzonder, samen met pap! Gaaf en gek om hem zo daar in mijn wereldje te zien rond lopen en meedoen. Fijn ook om hem alles te kunnen laten zien, en mijn dingen met hem te delen. Nu heeft pap ook meegemaakt hoe mijn tuin d’r uitzag met de kinderen en de geiten, hoe ’t is om door de moskee gewekt te worden om 4 uur ’s ochtends, om in een taxi te zitten die met tape aan elkaar wordt gehouden en om ’n natte rug te krijgen alleen al van ’n wc/poephok bezoekje. Maar ook hoe de armoede daar aanwezig is en hoe luxe wij leven. Dat is vind ik wel heel bijzonder en was ook indrukwekkend, om dat verschil te ervaren, en vervolgens thuis pas echt te zien in wat voor luxe wij leven.
Maar voor dat we thuis waren zijn we eerst nog 2 weken gaan reizen, en hebben we Mole National Park dus nog ’n keer aangedaan en dat was wel heel vet, die olifanten, zóóóó dichtbij! Ook konden we zien wat voor ’n verschil er was tussen ’t noorden en ’t zuiden waar je gewoon echte steden had, en mensen in echte huizen woonden. Zeker in Accra in die buurt waar wij de laatste 3 daagjes hebben door gebracht.
Tja, en dan… Dan buj weer thùùs!:P De dag na dat ik aankwam was d'r 'n super welkomst feestje! Nu langzaam de draad weer ’n beetje oppakken, ’n studie uitzoeken, baantje vinden, weer genieten van iedereen om me heen, nagenieten van Afrika, en leuke dingen doen. Genoeg op ’t programma dus!
Ik ga zo nog even wat fotootjes d’r opzetten, en dan is dit voorlopig m’n laatste berichtje denk ik!:P Maar wie weet… d’r ligt nog ’n hele wereld open… maar dan praten we al weer over ’n heel stukje verder in de toekomst!:P
Ik wou even zeggen dat ik echt heel erg heb genoten van alle berichtjes die jullie op mijn verhaaltjes hebben gestuurd! Elke keer was dat echt ’n heerlijk momentje, om dat allemaal te lezen, er om te lachen en gewoon te zien hoe jullie deze Rooie volgden in diep donker Afrika! Echt super. Dankjewel! Of in ’t noord-Ghanees: “nawoeni desoehoegoe”!
Ps. Willen jullie meer foto’s zien, laat ’t dan ff weten, misschien kunnen we d’r wat opsturen en ik denk dat ik ook nog wel ’n keer ’n foto avondje ga houden.
Lieve mensen, nogmaals bedankt, en mochten jullie wat willen vragen, “You are most welcome!”
Groetjes, Rik!
Alweer bijna 2 weken ben ik terug in ons kleine vertrouwde goedgeregelde landje, vol blanke mensen.
Het is gek hoe snel alles weer went, dat komt denk ik toch een beetje omdat alles zo vertrouwd is en "gewoon". Ik zit nu gewoon in m'n kamer een berichtje te typen i.p.v. in een internetcafé met op 5 meter afstand 6 biddende moslims en ik heb vanochtend uitgebreid ontbeten ter ere van pap en mams trouwdag met broodjes en tosti’s i.p.v. droog brood met suiker, ook hoefde ik 's avonds met papa samen geen gevecht meer aan met de klamboe om ‘m zo vast te maken dat we 'm niet in ons gezicht hadden hangen met ons tweepersoonsbed, daarentegen lag ik gewoon heerlijk in m'n eigen bedje, en papa ook in z'n eigen bedje met z'n eigen bedpartner bovendien.:P laten we hopen voor papa dat deze minder snurkt!:P
Ik kijk heel erg tevreden, goed, voldaan en ook wel 'n beetje met trots terug op de tijd dat ik in Ghana ben geweest. Ik heb daar natuurlijk geen enorme structurele veranderingen kunnen verwezenlijken, maar daar ging ik van te voren ook niet van uit.
Dat wat ik heb kunnen doen dat is dan misschien ook wel van grotere betekenis voor mijzelf dan voor die mensen daar. Ik heb sommige van mijn leerlingen wat verder geholpen met het begrijpen van letters en met de eerste stappen van lezen. En ik hoop dat ik ze ook wat positieve, individuele aandacht heb kunnen geven. Verder is natuurlijk de bouw van een nieuw klas lokaal verwezenlijkt met daarbij nieuwe schoolbanken dit alles met sponsorgeld van familie vrienden en kennissen, van jullie dus!! ( de foto’s zet ik er op!!) Dat is ook wel een heel gaaf en tastbaar resultaat.
De Alfabet-tekeningen die papa en ik op de muur van een klaslokaal hebben geschildert, met de bedoeling dat de leraren daar gebruik van kunnen maken om de kinderen klanken aan te leren is ook iets supers dat we samen achter laten voor de school.
Daarnaast heb ik zelf gewoon heel erg genoten van de hele reis opzich. De ervaring van het alleen op pad zijn en jezelf redden, was heel gaaf. Nou moet je niet denken dat ik daar de eenzaamheid zelve ben geweest hoor, met Fiek, pap, mam en alle berichtjes en telefoontjes van thuis en alle mensen daar om me heen kreeg ik daar echt de kans niet voor!:P
Zo'n hele andere wereld ervaren en gezien hebben met al z'n schrijnende maar ook mooie kanten was ook gewoon heel bijzonder. De islamitische cultuur, de eenvoud waarmee die kinderen zich vermaken daar, het met eigen ogen, neus en oren meemaken wat en hoe de armoede nou echt aanwezig is daar, en daardoor de mogelijkheid hebben om daar nu een éígen beeld over te vormen, in plaats van het te zien op tv of in de krant.
Het les geven is natuurlijk eerst een beetje inkomen geweest, maar ik vind 't heel leuk om terug te kijken op hoe dat gaande weg wel steeds beter ging.
De laatste weken waren natuurlijk heel bijzonder, samen met pap! Gaaf en gek om hem zo daar in mijn wereldje te zien rond lopen en meedoen. Fijn ook om hem alles te kunnen laten zien, en mijn dingen met hem te delen. Nu heeft pap ook meegemaakt hoe mijn tuin d’r uitzag met de kinderen en de geiten, hoe ’t is om door de moskee gewekt te worden om 4 uur ’s ochtends, om in een taxi te zitten die met tape aan elkaar wordt gehouden en om ’n natte rug te krijgen alleen al van ’n wc/poephok bezoekje. Maar ook hoe de armoede daar aanwezig is en hoe luxe wij leven. Dat is vind ik wel heel bijzonder en was ook indrukwekkend, om dat verschil te ervaren, en vervolgens thuis pas echt te zien in wat voor luxe wij leven.
Maar voor dat we thuis waren zijn we eerst nog 2 weken gaan reizen, en hebben we Mole National Park dus nog ’n keer aangedaan en dat was wel heel vet, die olifanten, zóóóó dichtbij! Ook konden we zien wat voor ’n verschil er was tussen ’t noorden en ’t zuiden waar je gewoon echte steden had, en mensen in echte huizen woonden. Zeker in Accra in die buurt waar wij de laatste 3 daagjes hebben door gebracht.
Tja, en dan… Dan buj weer thùùs!:P De dag na dat ik aankwam was d'r 'n super welkomst feestje! Nu langzaam de draad weer ’n beetje oppakken, ’n studie uitzoeken, baantje vinden, weer genieten van iedereen om me heen, nagenieten van Afrika, en leuke dingen doen. Genoeg op ’t programma dus!
Ik ga zo nog even wat fotootjes d’r opzetten, en dan is dit voorlopig m’n laatste berichtje denk ik!:P Maar wie weet… d’r ligt nog ’n hele wereld open… maar dan praten we al weer over ’n heel stukje verder in de toekomst!:P
Ik wou even zeggen dat ik echt heel erg heb genoten van alle berichtjes die jullie op mijn verhaaltjes hebben gestuurd! Elke keer was dat echt ’n heerlijk momentje, om dat allemaal te lezen, er om te lachen en gewoon te zien hoe jullie deze Rooie volgden in diep donker Afrika! Echt super. Dankjewel! Of in ’t noord-Ghanees: “nawoeni desoehoegoe”!
Ps. Willen jullie meer foto’s zien, laat ’t dan ff weten, misschien kunnen we d’r wat opsturen en ik denk dat ik ook nog wel ’n keer ’n foto avondje ga houden.
Lieve mensen, nogmaals bedankt, en mochten jullie wat willen vragen, “You are most welcome!”
Groetjes, Rik!
-
07 Mei 2009 - 20:39
Papa:
ik wilde ff de eerste zijn.
't was toch wel lekker rustig vanaf 17 januari, merk ik nu pas.
Wie sprekt mekare.
XX Papa XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
